Stosunkowo duży rozwój konstrukcji meblarskich przypada na okres starożytności, zaś pewne zahamowania na początek średniowiecza. Natomiast czasy nowożytne &
W czasach nowożytnych aż do początków XVIII w., rozwój konstrukcji mebli skrzyniowych i szkieletowych był na ogół równomierny. Natomiast już w XVIII w. (T. Chippendele), a następnie w drugiej połowie XIX w. (M. Thonet) konstrukcje mebli szkieletowych osiągnęły wyższy poziom doskonałości niż skrzyniowych.
Konstrukcje mebli szkieletowych przemianowały się się stosunkowo szybko w tzw. konstrukcje przemysłowe. Konstrukcje mebli skrzyniowych, pomimo zastosowania nowych tworzyw płytowych i innych, oddziaływając znacznie na ich rozwój, do dziś nie dorównały pod tym względem konstrukcjom mebli szkieletowych.
Rozwój poszczególnych rodzajów mebli (krzeseł, stołów, szaf itp.), czy też całych ich grup (meble szkieletowe, meble skrzyniowe), nie zawsze w przeszłości odbywał się jednocześnie i równomiernie. Na przykład w dawnych rozwój konstrukcji mebli szkieletowych był bardziej zaawansowany niż mebli skrzyniowych, zaś w średniowieczu szybciej rozwijały się elementy mebli skrzyniowych. Natomiast duży poziom konstrukcji tapicerskich części mebli, jaki obserwujemy w starożytności, został powtórnie osiągnięty dopiero w XVIII w.
W miarę więc podnoszenia się poziomu kultury i poprawy warunków życia coraz więcej uwagi zwracano urządzaniu pomieszczeń mieszkalnych i innych wyrobami meblarskimi, i stawiano tym wyrobom coraz większe wymagania. W konsekwencji zmian czynników wpływających na kształtowanie konstrukcji meblarskich pewne z nich odchodziły w zapomnienie, ustępując miejsca nowym, bardziej adekwatnym do nowych warunków.