Leczenie pozwala osobie niepełnosprawnej powrót do zdrowia albo zyskanie sprawności ruchowej jak również profesjonalnej i socjalnej. Rozróżniamy trzy kategorie leczenia: lekarską, profesjonalną i środowiskową.
Rehabilitacja lekarska powoduje przyśpieszenie regenerację ciała. Działanie ten najpierw narzuca konieczność współdziałania z lekarzami a także wykorzystywania sprzętu rehabilitacyjnego. W późniejszych fazach rehabilitacji, kiedy chory zaczyna odzyskiwać siły, bardzo często nadzór profesjonalisty nie jest już obligatoryjna. O ile niepełnosprawny okazuje silną pragnienie wyzdrowienia bądź przynajmniej zatrzymania problemu utracania , może rozwijać rehabilitację samodzielnie czy też z wsparciem krewnych i znajomych.
Następny model rehabilitacji, terapia zawodowa, ma uprościć niepełnosprawnym uzyskanie zatrudnienia. rekonwalescencja taka daje możliwość na korzystanie z pośrednictwa pracy oraz szkoleń zawodowych. Za sprawą rehabilitacji zawodowej osoby niepełnosprawne mogą dowiedzieć się jakie posiadaja uprawnienia i jakie mają zobowiązania, jakie tyczą się ich przepisy. Rehabilitacja zawodowa jest więc zorganizowanym problemem powrotu inwalidy do profesji. Wskazówką do włączania społecznego jest praca. W ten sposób rehabilitacja środowiskowa przeplata się z zawodową. To pewien ze sposobów walczenia ze społecznym wykluczeniem osób takich jak niepełnosprawni. Pierwszą kwestią prawa pracy dla inwalidów jest zakaz segregacji z powodu utraty sprawności fizycznej. Wstęp Deklaracji Madryckiej stworzonej w czasie Europejskiego Kongresu Niepełnosprawnych informuje o tym, że inwalidzi są uprawnione do korzystania z identycznych reguł, co drudzy członkowie społeczeństwa. Społeczeństwo powinno być przychylne dla każdego człowieka. Osobom niepełnosprawnym należą się równe szanse.
Kolejny rodzaj terapii to rehabilitacja środowiskowa. Ułatwia ona osobom niepełnosprawnym aktywność w życiu społeczeństwa. Ważną formą aktywności ułatwiającą ten przebieg jest aktywność w warsztatach terapii zajęciowej i w obozach rehabilitacyjnych. Taki model rehabilitacji daje możliwość inwalidom dopasowanie się do realiów środowiska. Niepełnosprawnym pomagają w tym stowarzyszenia i struktury państwowe. Rehabilitacja społeczna umożliwia też powrót do równowagi psychicznej. Głównym jej zadaniem jest zmierzanie do swobody funkcjonowania osoby chorej.